1. Гістарычныя ўмовы і асаблівасці фарміравання беларускай нацыі. Афармленне беларускай нацыянальнай ідэі і развіццё нацыянальнай самасвядомасці. 2

2. Станаўленне беларускай літаратурнай мовы. Уплыў дэмакратычных ідэй на беларускую літаратуру. 7

3. Развіццё і стан культуры: 10

А) Беларусазнаўства; 10

Б) Сістэма адукацыі; 12

В) Станаўленне беларускага прафесійнага тэатра. 13

Г) Архітэктура і жывапіс 14

4. Дайце вызначэнне паняццяў: нацыя, этнонім, нацыянальная самасвядомасць, эклектыка, "захаднерусізм". 15

Спіс літаратуры 17

Нацыя - гістарычная супольнасць людзей, якая характарызуецца ўстойлівымі эканамічнымі і тэрытарыяльнымі сувязямі, агульнасцю мовы, культуры, характару, побыту, традыцый, звычаяў, самасвядомасці. Нацыі ўзнікаюць на базе феадальных народнасцей у перыяд станаўлення капіталістычнага спосабу вытворчасці. Рашаючую ролю ў пераўтварэнні народнасцей у нацыі адыгрываюць капіталістычныя і эканамічныя сувязі, фарміраванне ўнутранага рынку. Непасрэдна звязаны з эканамічным фактарам пры кансалідацыі нацыі сацыяльны, палітычны, дэмаграфічны.

У гісторыі фарміравання беларускай нацыі можна вылучыць два перыяды. Першы ахоплівае канец XVIII - першую палову XIX ст. і з'яўляцца своеасаблівым пераходам ад феадальнай народнасці да пачатку станаўлення буржуазнай нацыі. Наступны перыяд пачынаецца з другой паловы XIX ст. і характарызуецца як час станаўлення і развіцця беларускай нацыі ў эпоху капіталізму.

Адной з асноўных прымет нацыі з'яўляецца агульнасць эканамічнага жыцця насельніцтва адпаведнай этнічнай тэрыторыі. Развіццём капіталізму забяспечваецца больш высокі ўзровень гэтай агульнасці ў параўнанні з феадалізмам. Рэформа 1861 г., вызваліўшы сялян ад прыгоннай залежнасці, стварыла ўмовы для капіталічнай перабудовы памешчыцкай і сялянскай гаспадарак з арыентацыяй на рынак. Рабочая сіла стала таварам, пашырыліся магчымасці яе міграцыі. Прамысловасць атрымала неабходную рабочую сілу з ліку абеззямеленных і пралетарызаваных сялян, а таксама рынак збыту прадукцыі, які пашыраўся ў ходзе разбурэння натуральнай і паўнатуральнай памешчыцкай і сялянскай гаспадаркі.

Уцягванне гаспадаркі Беларусі ў рыначныя сувязі прывело да змен у яе структуры. У сельскагаспадарчай вытворчасці пераважнае значэнне набылі малочная жывёлагадоўля і вырошчванне тэхнічных культур, што садзейнічыла яе арыентацыі на ўнутраны і знешні рынак. У структуры прамысловасці асноўнае месца займалі галіны, якія выкарыстоўвалі мясцовую сыравіну. Павелічэнню аб'ёму эканамічных сувязей паміж рознымі рэгіёнамі Беларусі спрыяла будаўніцтва чыгунак і іншых шляхоў зносін. Кансалідацыі беларускай нацыі садзейнічалі таксама рост гарадоў і павелічэнне гарадскога насельніцтва. Губернскія центры Беларусі і іншыя яе буйныя гарады паступова станавіліся цэнтрамі лакальных мясцовых рынкаў, цесна звязаных паміж сабой і з агульнарасійскім рынкам.

Прамысловы пралетарыят Беларусі харакарызаўся шматнацыянальнасцю і адносна невысокай канцэнтрацыяй. Гандлёва-прамысловая буржуазія Беларусі была таксамі шматнацыянальнай, прычым большую яе частку складалі прадстаўнікі небеларускага этнічнага насельніцтва (яўрэйскія, польскія і рускія прамысловыя купцы). Паводле перапісу насельніцтва 1897 г. 84,5 % купцоў 5 заходніх губерняў складалі яўрэі, 10,7 - рускія і толькі 1,7 % былі беларусамі. Больш чым палова фабрік і заводаў з'ўлялася ўласнасцю яўрэйскай буржуазіі.

1. Біч, М. Беларускае адраджэнне ў XIX - пачатку XX ст. гістарычныя асаблівасці, узаемаадносіны з іншымі народамі./М.Біч. - Мн. 1993. - 217 с.

2. Гісторыя Беларусі/А.Л.Абэцэдарская, П.І.Брыгадзін, Л.А.Жылуновіч і інш.; - Мн.: "Экаперспектыва", 1996, - 496 с.

3. Кулагін, А.М. Эклектыка. Архітэктура Беларусі другой паловы XIX - пачатку XX ст. /А.М.Кулагін. - Мн.: "Ураджай", 2000. - 352 с.

4. Культуралогія: Энцыкл. давед./ Э.С. Дубянецкі; Маст. А.А. Глекаў. - Мн.: БелЭн, 2003. - 384 с.

5. Лыч, Л. Беларуская нацыя i мова./Л.Лыч. - Мн.: Мастацкая літаратура, 1994. - 277с.

Примечаний нет.