|
Раман "Кроў людская - не вадзіца" ўзнік з 40 старонак "Замест пралога", што стаялі напачатку выдання "Вялікай радні". Па сутнасці, была ўзята сюжэтная канва: нападзенне на вёску бандзітаў, што былі вызваныя кулаком Сафронам Варчуком; смерць Трафіма Гарыцвета, што праводзіў перараздзел зямлі; напамін пра смерць маленькіх дзяцей намесніка камбеда Свірыда Мірашнічэнкі. У рамане захаваліся некаторыя пейзажныя замалёўкі і некаторыя характарыстыкі, аднак жа гаворка ідзе пра твор якасна новы.
Па сутнасці раман "Кроў людская - не вадзіца" - заклік да актыўнай дабрыні, сцвярджэнне каштоўнасці чалавечага жыцця, чалавечай асобы. Таксама ў дадзеным творы можна заўважыць сцвярджэнне пра рэвалюцыю як гуманістычнае дзеянне.
Зыходзячы з тэрміналогіі, раман "Кроў людская - не вадзіца" варта аднесціда ліку раманаў-дыспутаў. Спрачаюцца пра сваю будучыню сяляне, спрачаюцца пра лёсы ўкраінскай нацыі пятлюраўскі падпалкоўнік Пагіба і сотнік Даніла Підзіпрыгара, спрачаюцца пра сутнасць рэвалюцыі і рэвалюцыйных пераўтварэннях Свірыд Мірашнічэнка і прадстаўнік губерні Кульніцкі.
Дакладнаць сацыяльнага аналізу сацыяльных характарыстык у "Крыві людской..." была адзінадушна адзначана крытыкамі. І гэтыя якасці твора выцякалі з яго вобразна-сэнсавай сістэмы. Героі рамана надзеленыя багатым, змястоўным і самастойным духоўным жыццём.
|
На уровень вверх
Купить